امروز ورزشگاه صدهزار نفری آزادی تهران میزبان بازی تیم‌های ملی فوتبال کشورمان و تیم ملی کامبوج است. یک بازی معمولی، کم‌حساسیت و بدون هیجان در دور اول از مسابقات انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر. اما یک اتفاق تا حدودی این بازی را از سایر بازی‌ها متفاوت کرده و حساسیت آن را برای رسانه‌ها افزایش داده است.

با اعلام فدراسیون فوتبال ایران برای اولین بار حدود ۳۰۰۰ نفر از زنان کشورمان نیز با خرید اینترنتی بلیط بازی تماشاچی این بازی خواهند بود. این اتفاق مانند همه مسائل اجتماعی در کشورمان موافقان متعصب و مخالفان محکمی داشته است.

برخی از رسانه‌ها و چهره‌های سیاسی به استقبال این اتفاق رفته‌اند و آن را با عباراتی چون آزادی زنان و برابری حق و زن و مرد تفسیر می کنند در مقابل عده ای نیز معتقدند برخی اتفاقات ضد فرهنگی در استادیوم مخالف جایگاه و شانی است که فرهنگ ایرانی و اسلامی ما برای بانوان قائل است و تقلیل دادن این مسائل به بحث آزادی زنان و تساوی حقوق زن و مرد، آدرسی غلط برای فریب افکار عمومی است.

از سوی دیگر به نحوه آماده‌سازی زیرساخت‌های ورزشگاه برای حضور زنان و همچنین دخالت مستقیم یک نهاد خارجی در مسائل داخلی کشور انتقاد شده است.

سالهاست که در برنامه‌های متعدد تلوزیونی، مستندهای ویدیویی، اخبار خبرگزاری‌ها و گزارش‌های روزنامه‌ها به نابسامانی‌های فرهنگی در ورزشگاه‌های کشورمان پرداخته شده است. شعارهای توهین‌آمیز و دشنام‌های رکیکی که در طول ۹۰ دقیقه بازی، تماشاگران مسابقه علیه داور، کادر فنی تیم‌ها، بازیکنان حریف و حتی در مواردی ستاره‌های تیم خود پرتاب می‌کنند. شعارها و دشنام‌هایی که صدای مربیان مشهور، بازیکنان محبوب و مدیران به ظاهر قدرتمند باشگاه‌ها را هم درآورده است. همین چند روز پیش بود که مهاجم سرشناس باشگاه پرسپولیس تهران که چند وقتی است به اتهام تعلل در گلزنی مورد انتقاد شدید هواداران این باشگاه قرار گرفته بود؛ در گفتگو با رسانه‌ها عاجزانه خطاب به هواداران تیمش گفت تا اگر هم به او فحش می‌دهند حداقل حرمت همسر و مادر و فرزند وی را در مقابل جمعیت پرتعداد هواداران و دوربین‌های تلویزیونی حفظ کنند.

اما این همه ماجرای استادیوم آزادی نیست. گزارش‌های میدانی، اعتراض‌های گاه و بیگاه بازیکنان و مربیان و نتایج تحقیقات متعدد نشان از مصرف گسترده مواد مخدر در میان سکوهای استادیوم صدهزار نفری است. مشاهدات عینی خبرنگاران در بسیاری از بازی‌های ملی و باشگاهی نشان از مصرف‌کنندگان داروهای روان‌گردان، مخدرهای صنعتی‌سازی چون «شیشه» و مواد مخدری چون «گل»، «حشیش» بر روی سکوهای تماشاگران استادیوم فوتبال آزادی تهران دارد.

از دیگر سو هر از گاهی اتفاقات بسیار تلخی هم در حاشیه مسابقات فوتبال افتاده و خانواده و یا خانواده‌هایی را به عزای فقدان عزیزانشان نشانده است. از فاجعه کشته شدن ۶ هم‌وطن در مسابقه ایران-کره جنوبی در همین استادیوم آزادی تا حادثه جان‌خراش برق‌گرفتگی کودک ۶ ساله در کنار فنس‌های همین استادیوم از جمله همین اخبار در یکسال اخیر است.

با این اوصاف حالا که دولت به هر دلیلی تصمیم به حضور زنان در استادیوم آزادی گرفته باید امیدوار بود تا تماشاگران به حرمت بانوان ایرانی تلاش کنند تا جو عمومی استادیوم را تغییر دهند.

امروز می‌تواند یک خاطره شیرین و هیجان‌انگیز را برای زنان مهمان خود در ضیافت فوتبال ملی‌پوشان ایرانی فراهم کند، اگر بر روی عادات های اشتباه خود پا بگذاریم و برای بهبود اوضاع تلاش کنیم.