بهرام ابراهیمی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون در مورد فعالیت های اخبر خود گفت: در حال حاضر گاهی در آموزشگاه های خصوصی تدریس می کنم، کتاب صوتی گوش می کنم و به زودی در یک سریال به نام “خاک گرم” به کارگردانی جواد ارشاد که فیلمبرداری آن یک هفته است شروع شده بازی خواهم کرد.

وی در مورد ویژگی های هنرمند گفت: هنرمند در درجه اول باید تیزهوش باشد، نمی گویم جلوتر از مردم باشد چون ممکن است از مردم فاصله بگیرد؛ باید زبان، موسیقی، ادبیات قدیم و جدید کشورش و جهان را بشناسد، سواد تحلیلی داشته باشد، نقاشی را بفهمد نه اینکه خودش نقاشی بلد باشد، آواز کشورش را بشناسد و اندکی بتواند بخواند و بی غلط بخواند چون گاهی لازم است که در نقش هایمان بخوانیم و اگر غلط بخوانیم مخاطب اذیت می شود.

ابراهیمی در ادامه بیان داشت: از همه مهم تر یک نکته ای وجود دارد و این است که ما برای این مردم کار می کنیم، اگر برای این مردم کار نمی کنیم خب از اینجا برویم، به جای دیگری برویم که دوست داریم برای مردمش کار کنیم، ما داریم برای این مردم کار می کنیم پس باید قبل از هر چیزی به آن ها احترام بگذاریم، دوست ندارم شعار بدهم چون معمولا کسی که شعار می دهد دروغ می گوید و به آن عمل نمی کند، این یک قانون است و قرن هاست که هرکسی شعار می دهد عمل نمی کند.

این بازیگر پیشکسوت در خصوص وجه تمایز سینمای ایران از جهان عنوان کرد: سینمای ما یک سینمای قصه پرداز است و یک نگاه ویژه ای از سینمای ما در دنیا مطرح شده است، به غیر از اینکه یک سری معتقدند ما ملتمان را بدبخت و بیچاره نشان می دهیم، خب این ضعف ها وجود دارد و اگر ما آن ها را نشان ندهیم چه کسی می خواهد این کار را بکند؟ اگر سینما و تلویزیون آن را نشان ندهد و بگوید همه چیز عالی است، درست می شود؟ بخشی از این واقعیت ها و قصه پردازی برخلاف چیزی که سینمای جهان به سمت آن رفته است، قصه پردازی ناب و روابط انسانی، نه در واقع چیز دیکته شده از جایی که الان سینمای جهان به آن سمت رفته است، من احساس می کنم که تفاوت سینمای ما با جهان این است.

وی در چنین ادامه داد: سینمای ما این خاصیت را دارد که از روابط انسانی عدول نکرده، سینمای جهان هم هروقت فیلمی در این حیطه ساخته و خارج از فضای شعارگونه هالیوود ساخته شده، توانسته است که فیلم مطرح و موفقی باشد؛ بگذریم از سینمای متعارفی که برای سرگرمی مردم ساخته می شود، سینمایی که در خارج از ایران از ما می شناسند، سینمای روابط انسانی و اجتماعی است، همین است که سینمای ما را در دنیا جذاب کرده است.

بازیگر سریال هشت و نیم دقیقه در پاسخ به اینکه تعدادی از فیلمسازان کشورمان با تم سیاسی و نقد جامعه فیلم می سازند چون می دانند و می خواهند در فستیوال های بین اللمی جایزه ببرند گفت: عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد، از نظر من اشکال ندارد، بیشعوری مثل آقای ترامپ باعث شد که ما یکبار دیگر اسکار بگیریم، اسکار بالاترین جایزه سینمای جهان است و ما آن را به دلیل بیشعوری رئیس جمهورشان گرفتیم، اشکالش چیست؟

وی ادامه داد: آن ها هم امور سیاسی خود را دارند که ممکن است با امور سیاسی دولتشان متعارض یا همسو باشد، ما هم در کشورمان جشنواره های مختلفی داریم که همسو و یا متعارض با سیاست های دولتی هستند، مثلا جشنواره شمسه، مهر یا سینما حقیقت هر کدام سیاست های جداگانه خود را دارند و با جشنواره فجر همسو نیستند و سیاست های خودشان را دارند.

ابراهیمی اذعان داشت: سینمای ما از یک دوره ای مخصوصا بعد از انقلاب به این شروع کرد که به تماشاگر بگوید این که ما می گوییم را ببینید، این جایی که ما می گوییم بنشینید، حرف هم نزنید، ما پولش را می دهیم، از اینجا شروع شد که سینمای ۱۰۰درصد دولتی به وجود آمد؛ چیزی که شوروی سابق آن را تجربه کرد و در آن شکست خورد، یعنی سینمای ایدئولوژیک را به خورد مخاطب دادن شکست خورد.

بازیگر سینمایی هزارپا اظهار داشت:  می دانم که دولت کار تجارت نمی کند ولی بالاخره که چه؟ تا کی قرار است سینما دولتی بماند؟ سرمایه گذار خصوصی را هم به کار دعوت کردند، من فکر می کنم تقریبا از پایان جنگ ایران و عراق، این ماجرا که سرمایه گذار خصوصی بیشتر وارد کار شود شروع شد و وام های دولتی را کم کردند، چون بسیاری از افراد وام گرفتند و فیلمی نساختند یا با هزینه ای پایین تر از وام ساختند؛ سرگرمی رکن اصلی سینما است، در واقع در آن زمان رکن اصلی سینما برایمان حذف شده بود، بعد آمدیم از اوایل دهه ۸۰ گفتیم که سرگرمی سازی کنیم، پیش پا افتاده ترین کمدی ها را در سینماها ساختیم تا مردم را سرگرم کنیم، ممکن است که خود من هم در این فیلم ها بازی کرده باشم، اصلا تعارف ندارد، این حرفه من است و کار دیگری غیر از این انجام نمی دهم؛ این نوع فیلم آن قدر زیاد شد که مردم کم کم از آن گریزان شدند، حالا آرام آرام تاریخ به آدم درس می دهد و داریم یاد می گیریم که سرمایه گذار خصوصی بیاید، دولت هم حمایت نسبی بکند و بعد سینما کاملا به سمت خصوصی شدن برود؛ چه معنی دارد که دولت سینما، تئاتر، رادیو و تلویزیون را در اختیار داشته باشد؟

وی درباره مافیای سینما گفت : مافیا و لابی در سینما وجود دارد، صنعت سرگرمی هزینه های خودش را دارد و در واقع گرفتن عطف توجه از مردم یکی از کارهایشان است، مثلا صنعت سرگرمی اگر بخواهد روی کسی سرمایه گذاری کند در ابتدا کاری می کند که بی نهایت مطرح شود، حتی منفی و یک مدت به این تبیلغات ادامه می دهد؛ حرفه شان این است و باید این کار را بکنند، مگر می شود که صنعت سرگرمی را بدون سرگرم کننده نگه داشت؟ این که چرا برخی از این هایی که مطرح می شوند لیاقت ندارند را من بی تقصیر هستم.

بهرام ابراهیمی در پایان گفت: سینمایی به وقت شام یک مولفه دولتی است و باید این کار بشود، همیشه که نمی شود با فیلم های هفت، هشت دقیقه ای یا شبه مستند در شبکه خبر و مستند درباره بچه هایی که رفته اند خارج از مملکت خودشان جنگیده اند، داخل مملکت خودمان نه، هدف حفظ کیان است و شک ندارم، هیچکس نباید در مورد این ها حرف بزند؟ سریال پایتخت۵ ساخته شد که دولت از آن حمایت کرد و بسیار هم کار درستی است که از آن حمایت کرد؛ به نظرم مدیریت فرهنگی را به دست مردم بدهند صحیح تر است.