گاه باید در خودت حبس شوی تا راه پرواز و آزادگی را بیاموزی؛ حبس شدن به آزاداندیشی می ارزد و عشق زخم های زمانه را جبران می کند.

آزادگی، پرواز روحی بلند است که دنیای مادی را در خودش حبس کرده و نمی گذارد، نباید های زندگی طلسمش کند.

آزادگی را مردانی آموختند، که پر و بال دنیای مادی را در خودشان حبس کردند تا طعم آزادگی در سرزمین شان طنین انداز شود.

ورود آزادگان به میهن، بخش پر رنگی از دلدادگی های غیور مردان و زنانی است که خاک این سرزمین را با هیچ توانی معامله نکردند و رمز بودن سرافرازی امروز پرچم مان جز آزاداندیشی ساکنان آن نیست.

تصاویر از : علی کاوه